ndot

NDOT m.

• Ndjenja e përzierjes, që provojmë para një gjëje të fëlliqur, të ulët ose të papëlqyer; neveri, krupë. Kam ndot nga diçka. E sheh me ndot. Të ngjall ndot. E kujtonte me ndot. Më vjen ndot (kam ndot) më vjen të vështirë, më vështiroset.

NDOT kal.

• 1. Ndyj, fëlliq. Ndoti duart (këmbët). I ndoti me baltë.
• 2. E bëj të dëmshëm për jetën e gjallë, duke hedhur ose përhapur lëndë kimike, mbeturina të industrisë etj. Ndot ajrin (ujerat, atmosferën). Ndot mjedisin.
• 3. jokal. euf. Bëj ujët, dal jashtë.
• Kush ndot këmbët luan dhëmbët fj. u. kush punon ha.