nemitur

NEMITUR mb.

• 1. Që ka mbetur pa gojë nga habia a nga frika; i shastisur; i hutuar, i shtangur. Mbeti i nemitur. Shikonte i nemitur. Dukeshin si të nemitur.
• 2. Që nuk nxjerr zë a fjalë nga goja; i heshtur. Rrinte (shikonte, vështronte) i nemitur. Dëgjonin të nemitur.