oborrësi

OBORRËSI f.

• 1. vet. nj. Të qenët pjesëtar i rrethit të një monarku, të qenët në rrethin e ngushtë të mbretit a të perandorit. Titull oborrësie.
• 2. Sjellje e stërholluar e njerëzve në oborrin e një monarku ose në qarqet e larta të shoqërisë borgjeze; sjellje gjoja e njerëzishme, e hollë dhe fisnike; mirësjellje, bujari, zemërgjerësi e jashtme. Oborrësi diplomatike. Sillej me oborrësi. E thirri për oborrësi.