ortak

ORTAK m.

• 1. vjet. Ai që punonte bashkë me një tjetër dhe i ndante fitimet me të, bashkëpunëtor në një punë; pjesëtar me të drejta të barabarta në diçka. Ortakët e një dyqani. Ortak në tregti. U bënë ortakë. Ortakë jemi, shokë s'jemi. fj.u.
• 2. krahin. Bashkëshort. Të rroftë ortaku! ur.
• 3. fig. keq. Bashkëpunëtor në një punë të keqe a në një veprimtari të dëmshme. Ortakët e imperializmit.