përligjje

PËRLIGJJE f.

• 1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve PËRLIGJ, PËRLIGJEM. Përligjja e gabimeve (e fajtorëve).
• 2. Provë a dëshmi që vlen për të nxjerrë dikë si të pafajshëm a pa përgjegjësi ose për ta nxjerrë diçka si të drejtë e të pranueshme. Shërben si përligjje.
• 3. let. Përputhja e veprimeve të një personazhi me gjendjen a me prejardhjen e tij shoqërore, me nivelin e tij, me mjedisin ku jeton etj., motivim.