pacen

PACEN mb.

• 1. Që nuk ka ndonjë të metë trupore a mendore, që është pa cen. Njeri i pacen.
• 2. Që nuk ka të meta, që është i plotë e fare i padëmtuar; i pacenuar. Takëm i pacen.
• 3. fig. Që është pa vese, i pastër.