pafat

PAFAT mb.

• 1. Që nuk i ndih fati (sipas paragjykimeve e besëtytnive); që nuk i shkon puna mbart, që nuk i ecën. Njeri i pafat.
• 2. Që nuk përfundon mirë a që prishet shpejt; që nuk sjell mbarësi, lumturi e gëzim. Marrëveshje e pafat. Dashuri (martesë) e pafat.