palaço

PALAÇO m.

1. vjet. Njeri hokatar, që e mbante mbreti ose një feudal në oborrin e vet për t'u zbavitur.
2. Kloun. Palaço cirku.
3. përb., shar. Njeri që bëhet qesharak në shoqëri me sjelljet e veprimet e tij; njeri pa karakter e i ulët.
4. Përd. mb. sipas kuptimit 3 të emrit.
E bëri palaço dikë e shau rëndë, nuk i la gjë pa i thënë.