pamëkatë

PAMËKATË mb. vjet.

• 1. Që nuk i ka shkelur normat fetare, që nuk ka bërë ndonjë mëkat (sipas paragjykimeve fetare). E quanin njeri të pamëkatë.
• 2. bised. Që nuk ka bërë ndonjë gabim a ndonjë faj; që nuk e ka shkelur kurorën bashkëshortore. Burrë i pamëkatë. Grua e pamëkatë.