paqethur

PAQETHUR mb.

• 1. Që nuk i ka qethur flokët; që i ka flokët të gjatë dhe duhet të qethet; që nuk janë prera (për flokët). I paqethur dhe i parruar. Me flokë të paqethur. Me kokë të paqethur.
• 2. Që nuk i është prerë leshi, që e ka trupin me lesh (për bagëtitë e imëta). Dele e paqethur. Qengj (dash, cjap) i paqethur.