parapritës

PARAPRITËS mb. usht.

• Që shërben për t'i dalë përpara e për ta penguar diçka që lëviz. Zjarr parapritës.
• Pikë parapritëse pikë e përcaktuar me anë të llogaritjeve, në të cilën predha mund ta godasë një shenjë që lëviz.