pari

PARI f. përmb.

• Shtresa më e pasur dhe më e lartë e shfrytëzuesve; përfaqësuesit e kësaj shtrese që sundojnë një vend a një krahinë; krerët e vendit (në vendet me rend shfrytëzues); kund. vegjëli. Paria fisnore. Paria e vendit (e qytetit, e fshatit). Vendoste paria.

PARI ndajf.

• Aty pari:
• a) në një vend aty pranë ose përbri; aty afër ose në atë anë;
• b) afërsisht, aty afër, përafërsisht, rrotull. Këndej pari: nga kjo anë, këtu afër përbri. Andej pari: nga ajo anë, andej afër përbri.

PARI ndajf.

• 1. si fj. ndërm. Përdoret për të shënuar pikën ose çështjen e parë që përmendim me gojë a me shkrim. Së pari...; së dyti...
• 2. Në fillim, në krye të herës: nga fillimi; për herë të parë. Nuk e pa që së pari. E bëj për së pari e bëj edhe një herë nga fillimi, e ribëj. E ka së pari e ka për herë të parë.
• 3. Në radhë të parë, para së gjithash. Ta njohë mirë së pari, pastaj ta vendosë. Kjo duhet bërë së pari.
• Pikë së pari shih te PIK/Ë,~A.