PASHERR mb. bised.

  • 1. Që nuk zihet a nuk grindet me të tjerët, që nuk bën sherre; i urtë. Njeri i pasherr. E urtë dhe e pasherr.
  • 2. Që nuk ka prapamendime a qëllime të këqija ndaj të tjerëve, i patëkeq, i padjallëzuar; që nuk ka smirë. Vajzë e pasherr.