pastrehë

PASTREHË mb.

• 1. Që nuk ka strehë; i zbuluar (për një ndërtesë).
• 2. fig. Që nuk ka shtëpi, që nuk ka ku të banojë, i pashtëpi; shumë i varfër, i këputur. Njeri i pastrehë. Fëmijë i pastrehë.
• 3. Përd. em. sipas kuptimit 2 të mbiemrit.