patokë

PATOKË mb.

• 1. Që nuk ka tokë për ta punuar si bujk; i varfër (për fshatarët në vendet ku sundon prona private mbi tokën). Fshatarët e patokë. Ishin të patokë.
• 2. përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. U shpërndanë toka të patokëve.