plakarec

PLAKAREC mb. mospërf.

1. Që duket mjaft i plakur, që është fishkur e është rrudhur nga pleqëria. Burrë plakarec. Grua plakarece.

2. Që i ka kaluar koha, që nuk është më i njomë, i fishkur; bajat (zakonisht për perimet). Trangull plakarec.

3. si em. ~, ~I m. ~Ë, ~ËT. Plak me trup të imët, i fishkur e i shëmtuar nga pleqëria.