plakem

PLAKEM vetv.

1. Bëhem plak; marr pamjen e një njeriu të shkuar në moshë; vjetrohem, mplakem. S'plaket ai njeri. U plak shpejt (para kohe). Sa qenka plakur! Mos u plaksh kurrë! U plakshi e u trashëgofshi! ur. U plak me një palë mend. mospërf.

2. vet. veta III bised. Kalon, ngryset (për kohën). Nuk plakej koha. Nuk plakeshin ditët.

3. fig. Jetoj, kaloj shumë vjet a një kohë të gjatë bashkë me dikë; fitoj një përvojë të madhe duke bërë të njëjtën punë a duke punuar në një vend për një kohë të gjatë. U plakën me njëri-tjetrin. Jam plakur me atë punë. U plak në zanat.

4. fig. Vonohem duke pritur dikë dhe mërzitem shumë. U plakëm duke pritur.