plandos

PLANDOS kal. bised.

1. E përplas me forcë dikë a një gjë përtokë ose pas diçkaje të fortë, e plas; rrëzoj (zakonisht kur është diçka e rëndë). E plandosi përdhe.

2. jokal. vet. veta III fig. Vjen menjëherë e në mënyrë të plotë; bie, pllakos. Plandosi nata (errësira).