plasaritje

PLASARITJE f.

1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve PLASARIT, PLASARITET. Plasaritja e duarve (e lëkurës). Plasaritja e tokës.

2. Vend i plasaritur, pjesë e çarë a e krisur në diçka; plasë e vogël. Plot me të çara e plasaritje. Merr plasaritje plasaritet. Ka disa plasaritje. I mbushë (i zunë) plasaritjet.