postiqe

POSTIQE f.

1. shih POST/E,~JA 1. Postiqe e dhirtë. Postiqe deleje (dashi). Shtroi postiqet. U ul në postiqe.

2. Copë lëkure me gjithë lesh, që i vihet kaut nën zgjedhë që të mos i vritet qafa, plis. I vuri postiqen në qafë.

a) e theri (një kafshë);

b) e vrau dikë. Numëron qimet (fijet) e postiqes shikon dhe gjëra fare të vogla e pa rëndësi, merret me cikërrima të parëndësishme, humbet kohën kot.