PRAJSHËM mb. krahin.
1. Që ka pushuar; i çlodhur. Ishte i prajshëm dje.
2. I qetë; i ndenjur (për ujin). Zë i prajshëm. Të ecur i prajshëm. Ujë i prajshëm.
PRAJSHËM ndajf.
Amull, ndenjur, pa lëvizur nga vendi (për ujin). Rri prajshëm.
