puc

PUC mb.

1. Që është pjekur shumë në degë e është rreshkur fare (për fiqtë). Fik puc.

2. fig. përk. I hedhur, i shkathët e trim. Djalë puc. Vajzë puce.

3. Përd. em. sipas kuptimeve 1 e 2 të mbiemrit.

• I ka bërë puc dikujt e ka vënë krejtësisht nën urdhrat e veta, ia ka mbledhur keq, e ka bërë zap.