punëdore

PUNËDORE f.

1. Puna që bëjnë zakonisht gratë me gjilpërë, me grep etj., ajo që bëhet me këtë mënyrë. Ka mësuar punëdore. Vajzat nxorën punëdoret.

2. Puna që bëjnë nxënësit e tetëvjeçares me një letër të posaçme të ngjyrosur, të cilën e presin me gërshërë dhe e ngjitin për të bërë figura të ndryshme e për të fituar shprehitë e punës, ndjenjën e së bukurës etj.; lënda mësimore që përfshin këtë punë; figura që krijojnë nxënësit me këtë mënyrë. Ora e punëdores. Fletore punëdoreje. Letër për punëdore. I dha punëdoren mësueses. Mori «dhjetë» në punëdore.