PUNËKEQ mb.
1. Që bën vetëm të këqija, që i bën keq tjetrit; zemërkeq. Ai ishte punëkeq.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Mos i beso punëkeqit!
3. si em. ~, ~I m. vet. nj. euf. Djalli, i paudhi.
