PUP
I. onomat.
Përdoret për të treguar se një lëvizje bëhet shpejt, menjëherë e me vrull. Pup këtu e pup atje. U ngrit, pup, në këmbë. Kur, pup, i doli përpara.
II. ndaif. Pupthi, hop. Kërceu pup.
