qepaze

QEPAZE mb. bised.

1. Që i ka plasur cipa, që nuk ka turp, i pacipë. Qepaze burrë.

2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Është një qepaze dhe asgjë tjetër.

• U bë qepaze u bë me turp, e humbi emrin e mirë, s'i mbeti më nder. E bëri qepaze e shau rëndë, nuk i la gjë pa thënë.