qitem

QITEM

1. Pës. e QIT.

2. pavet. vet. moh. Nuk përballohet dot dikush a diçka, nuk i dilet. Nuk qitet me atë njeri. Nuk qitet kështu.

3. pavet. (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore) bised. Më shfaqet një aftësi a prirje e veçantë për të kuptuar mirë e shpejt diçka a për të bërë diçka, më vjen ndoresh; më jepet. Kështu m'u qit. Nuk m'u qit.