rëndem

RËNDEM vetv.

• 1. I bëhem barrë dikujt, i rëndohem, e bezdis. Nuk i rëndem njeriu. I rëndej edhe vetja.
• 2. vet. veta III. E kam të vështirë ta bëj e ta mbaj diçka, e ndiej si barrë, nuk e bëj me dëshirë. Iu rend puna. Na ishte rëndur kjo rrugë. Më rëndet ta bëj. I rëndet edhe këmisha në trup.
• I rëndet (i rëndon) dheut shih te RËNDOJ.