realitet

REALITET m.

• 1. Të qenët në të vërtetë, të qenit real, pavarësisht nga përfytyrimet e njeriut. Realiteti i botës objektive. Dyshoj për realitetin e diçkaje.
• 2. Ajo që ekziston me të vërtetë, bota objektive natyrore e shoqërore; sendet dhe dukuritë e vërteta, që nuk janë vetëm në përfytyrimin e njeriut ose që nuk janë nxjerrë nga koka e tij. Realiteti i gjallë. Realiteti objektiv gjithë bota materiale në tërësi, gjithçka që ekziston pavarësisht nga ndërgjegjja, që nuk varet prej saj dhe që është parësore kundrejt saj. Ëndrra dhe realiteti. Jashtë realitetit. Përballë realitetit. Njoh realitetin. Përshkruaj (pasqyroj) realitetin. Nisem nga realiteti. E bëj realitet.
• 3. Kushtet në të cilat jeton një shoqëri ose një grup njerëzish, rrethanat e vërteta të jetës në një kohë a në një vend. Realiteti shqiptar. Realiteti shoqëror. Realiteti historik (i sotëm). Realiteti i jetës së përditshme. Nuk shkëputet nga realiteti.
• 4. Gjendja e vërtetë e sendeve, e ngjarjeve dhe e rrethanave, e vërteta. Realitet i hidhur. Ndenja e realitetit. I them (i tregoi) realitetin. E shoh realitetin në sy.
• Në realitet në të vërtetë.