rruhem

RRUHEM vetv.

• 1. Heq qimet me brisk, duke i prerë deri në rrëzë; nuk mbaj mjekër e mustaqe. Rruhem vetë. Rruhem te berberi. Rruhem e qethem. Rruhem me brisk (me makinë). Rruhem çdo ditë.
• 2. Pës. e RRUAJ.
• Doli si rruar, qethur mbeti pa asgjë; doli nga një punë pa fituar asgjë. Dhëndri rruhet në fund shih te DHËND/ËR,~RI.