sehir

SEHIR m. bised.

• 1. Soditja për kureshtje ose për t'u zbavitur. Bën sehir vështron; sheh për kureshtje a për t'u zbavitur. Rri për sehir. I bënte sehir rrobat. Donin sehir.
• 2. Pamja që duket nga një vend; diçka që mund të shihet për kureshtje ose për t'u zbavitur. Shtëpi me sehir. Kishte sehir atje. Ishin në një sehir.
• 3. krahin. Habi para diçkaje jo të zakonshme. Për sehir për t'u habitur. Bëri sehir u habit shumë.
• Për sehir sa për të kaluar kohën, pa bërë asnjë punë. Bën (mban) sehir keq. nuk merr pjesë, nuk ndihmon për një punë a për një fatkeqësi, rri duarlidhur kur duhet bërë diçka.