shpëtues

SHPËTUES mb.

• 1. Që bëhet a që shërben për të shpëtuar dikë a diçka, që sjell shpëtim; shpëtimtar. Punime shpëtuese. Unazë (gomë) shpëtuese.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.