shtëpiprishur

SHTËPIPRISHUR mb.

• 1. Që është shumë i varfër, që s'ka shtëpi as katandi. Mbetën shtëpiprishur.
• 2. Që nuk kujdeset për shtëpinë, po i prish andej-këtej atë që fiton.
• 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Ai ishte shtëpiprishur për vete.