sjellje

SJELLJE f.

• 1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve SJELL I, SILLEM. Sjellja e plaçkave (e lëndës së parë). Sjellja nga larg.
• 2. Mënyra si vepron njeriu në jetë, në shoqëri, në shkollë etj.; qëndrimi në marrëdhënie me të tjerët ose kundrejt detyrave e në rrethana të caktuara. Sjellje e mirë (shembullore). Sjellje e keqe (e ashpër, e shthurur). Sjellja e nxënësve (e fëmijëve). Sjellja në shtëpi (në rrugë). Sjellje me edukatë. Sjellja me prindërit (me shokët). Mënyra e sjelljes. Ka sjellje të mira. Vë notë në sjellje. I uli (i theu) notën në sjelljes. E përmirësoi sjelljen. Sjellja e zbukuron njeriun. fj.u.
• 3. vet. Prurje. Sjelljet e lumit.
• 4. Shakullimë, dredhë.