skutë

SKUTË I f.

• 1. Cep i futur, vend i mënjanuar dhe i fshehtë; kënd, qoshe. Skutë e errët. Skutat e shtëpisë. Rri në një skutë. Gërmoi në të gjitha skutat. E kërkoi skutë më skutë. Flisnin qosheve e skutave flisnin prapa shpine.
• 2. fig. Ana e panjohur, e thellë ose e fshehtë e diçkaje. Në skutat më të thella të zemrës (të shpirtit). Në skutat më të errëta të ndërgjegjes.

SKUTË II f.

• Përparëse e leshtë grash; një copë pëlhurë katrore prej leshi që përdoret si mbulojë. I hodhi përsipër një skutë fëmijës.