stërpik

STËRPIK m.

• 1. Filiz që lëshon druri afër rrënjës. Stërpikët e lisit. Stërpik hardhie përpajnë. Lëshon (qit) stërpikë.
• 2. fig. Pasardhës i një familjeje, pinjoll. Stërpik i Muzakajve.

STËRPIK I kal.

• 1. Lag lehtë përsipër duke i hedhur pikla uji a lëngu tjetër; spërkat. Stërpik rasatin. Stërpik murin. Stërpik pantallonat për t'i hekurosur.
• 2. Ndot me pikla balte ose të diçkaje tjetër, që përhapen me vrull; çikloj. Na stërpiku makina me baltë (me llucë).

STËRPIK II kal.

• 1. E nxjerr përpajnë, përpajnoj. Stërpik hardhinë.
• 2. jokal. vet. veta III. Nxjerr filiza afër rrënjës. Stërpik lisi.