strajcë

STRAJCË f.

• Trastë, torbë.
• Me kokë (me krye) në strajcë (në torbë, në trastë, në thes) shih tek TORB/Ë,~A. Me strajcë në krah duke lypur, duke kërkuar lëmoshë. S'ka gjë në strajcë dikush
• a) s'ka gjë në vijë, s'i ka punët në rregull;
• b) s'ka gjë në kokë, është i varfër nga mendtë. I tregon strajcën me tagji dikujt i tregon anën e mirë, tërheqëse e të leverdishme të diçkaje, e josh duke i premtuar përfitime vetjake. Fjalë të mira e gurë në strajcë (në trastë) shih te FJAL/Ë,~A 4. Fut (shtie) kokën (kryet) në strajcën e tjetrit përzihet në punët e të tjerëve.