strofkë

Shqip

strofkë f.

Vend i gërmuar në tokë ose i ndrequr nga kafshët e egra për të fjetur dhe për të rritur të vegjlit; strofull. Strofka e ujkut (e dhelprës, e lepurit). Hyn (futet) në strofkë. Bën (ndërton) strofkën. E çoi (e nxori) egërsirën nga strofka.
fig. keq. Vend ku fshihen dhe përgatiten për veprimtarinë e tyre keqbërësit ose armiqtë. Strofkë kriminelësh. Strofka e fundit e agresorëve (e reaksionit). I goditën mu në Strofkë. U shkatërroi strofkat.