sus

SUS

I. ndajf.

• 1. Ngritur mbi dy këmbët e prapme, qirithi (për qenin). Qëndron sus duke tundur bishtin.
• 2. fig. Pa folur dhe pa lëvizur nga nderimi për dikë ose nga frika; qiri me këmbë. Rri sus para tij.

II. pasth. Hesht, pusho. I tha: sus!

• E bën sus e detyron të rrijë urtë e pa zë ose të sillet mirë. I rri sus dikujt i bindet plotësisht, pa asnjë kundërshtim, i rri qiri më këmbë.