tejmë

TEJMË mb.

• 1. Që është në skajin e fundit të një hapësire, të një vargu etj., që është në fund të fundit. Caku (skaji) më i tejmë. Shkalla më e tejme. Fshati më i tejmë. Në viset më të tejme.
• 2. I përtejmë. Në anën e tejme (të malit, të fushës, të detit, të lumit).