tendë

TENDË f.

• 1. Strehë me degë e me gjethe, e mbështetur mbi shkopinj; pëlhurë e trashë dhe e fortë ose mushama, e shtrirë mirë me litarë mbi disa drunj, që ngrihet për t'u mbrojtur nga dielli, nga moti i keq etj.; çadër. Tenda e rojtarit. Tendat e armiqve. Nën hijen e një tende. Ngritën një tendë.
• 2. Vend i mbuluar nga sipër; vend me hije, i përgatitur vetë, ku kalojnë vapën bagëtitë; vathe e mbuluar, ku mbahet bagëtia gjatë verës. Tenda e bagëtive. I futi në tendë.