tendos

TENDOS kal.

• 1. Hap një gjë të mbledhur, shtrij; ndej diçka duke e tërhequr fort nga anët ose duke e lidhur nga të dy skajet, shtrij mirë, ngreh; kund. shtendos. Tendos telin (litarin). Tendos pëlhurën (çadrën). Tendosi trupin (gjunjët, këmbët, duart). E tendosën mirë (fort).
• 2. fig. Vë diçka në gjendje gatishmërie të plotë, mpreh, vë në punë me të gjitha forcat; kund. shtendos. Tendosi veshët. Tendosi nervat.
• 3. libr. E shqetësoj shumë dikë, e lë në ankth; i ashpërsoj shumë, i acaroj marrëdhëniet etj. me dikë. I tendosën marrëdhëniet.