tendosem

TENDOSEM vetv.

1. kryes. veta III. Hapet, nuk rri e mbledhur; ndehet mirë, rri e shtrirë a e tërhequr mirë, nuk rri e lëshuar a e lirshme; kund. shtendosem. Tendoset mirë.
2. fig. Vë të gjitha forcat, mbledh të gjitha fuqitë për të bërë diçka; kund. shtendosem. U tendos i tëri.
3. Pës. e TENDOS. Tendosen telat (litarët).