tharbëtohem

THARBËTOHEM vetv.

• 1. vet. veta III. Tharmëtohet; thartohet. Është tharbëtuar vera (qumështi). Është tharbëtuar mielli.
• 2. fig. Prishem a zihem me dikë, keqësoj marrëdhëniet më të, zemërohem. U tharbëtuan midis tyre.