timon

TIMON m.

• 1. Pjesë e mjeteve të transportit, zakonisht në trajtë rrethi me dy a më shumë rreze, që shërben për të mbajtur drejtimin kur këto janë në lëvizje; pjesë e tillë e disa mekanizmave, e makinave, e cila shërben për të drejtuar lëvizjet e tyre. Timoni i automobilit. Timoni i anijes. Timoni i vinçit. Rri (qëndron) në timon. E preu timonin e ktheu timonin menjëherë e me forcë, për të ndryshuar drejtimin në një kthesë të fortë. Rrotulloi limonin. I shkau timoni nga duart.
• 2. fig. libr. Mjet a mënyrë për të mbajtur një drejtim të caktuar, ajo me të cilën drejtohet diçka; drejtim, udhëheqje. E mban timonin drejt. Ktheu (ndryshoi) timonin. Është (qëndron) në timon.