tis

TIS I m.

• 1. Cipë a napë e hollë. Tis i bardhë (i zi).
• 2. mjek. Cipë e hollë në sy, perde. I kanë vënë sytë tis.
• 3. Shtresë e hollë; që mbështjell a që mbulon diçka. Tis avulli (mjegulle, tymi). Një tis resh.
• I kanë vënë sytë tis nuk i kupton gjërat, i janë verbuar sytë.

TIS II m. bot.

• Bërshen.