trashësi

TRASHËSI f.

• 1. Të qenët i trashë; vetia e diçkaje të trashë; të qenët i mbushur e i shëndoshë; madhësia e prerjes tërthore të një trupi a të diçkaje tjetër; gjerësia e një sendi. Trashësia e shtyllës (e kërcellit, e shufrës). Trashësia e trupit (e dorës, e këmbës). Trashësia e vijës. Trashësia e letrës (e dërrasës, e xhamit, e librit). Trashësia e stofit (e qilimit). Trashësia e murit. I mati trashësinë.
• 2. Vetia e diçkaje të lëngshme që është e trashë, të qenët i trashë (për lëngjet). Trashësia e qumështit (e qullit).
• 3. Të qenët i ulët (për zërin). Trashësia e zërit.