trumbetë

Shqip

Emër

trumbetë f.

1. Vegël muzikore me frymë, zakonisht prej bronzi, e gjatë dhe e zgjeruar nga fundi si hinkë, që nxjerr një zë të qartë dhe të kumbueshëm e që përdoret edhe për të dhënë sinjale në ushtri etj.; bori; zëri që nxjerr kjo vegël. Trumbeta e alarmit (sulmit). I bie trumbetës. Buçet trumbeta. Dëgjohet trumbeta.