tundoj

TUNDOJ kal.

• 1. Shtyj a nxit dikë të bëjë diçka të keqe duke ia paraqitur si të bukur a fitimprurëse, e çoj në rrugë të keqe, i prish mendjen dhe e bëj të bjerë në gabim, ngas; josh, tërheq, mashtroj; fet. e shtie dikë në ngasje, e shtyj që të bjerë në mëkatë. I miri të ndihmon, i ligu ( i keqi ) të tundon. fj. u.
• 2. E mundoj dikë; i prish qetësinë dikujt, e shqetësoj, e mërzit. Nuk e tundon asgjë.