tutelë

TUTELË f. libr.

• Kujdes i tepruar për dikë, që i ndrydh lirinë e veprimit, të mendimit a të sjelljes; kujdestari e rreptë. Tutelë burokratike (konservatore). E futi (e mbante) nën tutelë. Shpëtoi (doli) nga tutela.